Vrijheid van meningsuiting | Recht én plicht?

Nadenkend over wat vrijheid voor mij betekent kwam ik op de vrijheid van meningsuiting. Zeker met 4 en 5 mei voor de deur is het goed om te beseffen dat het ook anders kan dan wat wij in Nederland gewend zijn. Wat betekent vrijheid van meningsuiting voor mij? En brengt dit recht ook geen plicht met zich mee?

Vrijheid van meningsuiting

Onder vrijheid van meningsuiting valt het demonstratierecht, artistieke expressie, persvrijheid en het uiten van je mening via het internet. Als blogger, die zich over diverse onderwerpen graag kritisch uit mag laten, snap je wel dat ik ontzettend blij ben met deze vrijheid. Heb jij een mening die afwijkt van de grote menigte? Ook dan word je beschermd. Zelfs als jouw mening door anderen als schokkend, kwetsend en/of verontrustend wordt ervaren.

Ja, de vrijheid van meningsuiting is zeker een recht. Maar géén absoluut recht. Onder normale omstandigheden zal de overheid geen censuur toepassen. Deze afspraak is zelfs in internationale verdragen vastgelegd. Maar is de nationale veiligheid, de openbare orde, de volksgezondheid of ‘de goede zeden’ in gevaar? Dan mag de overheid ingrijpen. En ik ga verder geen aandacht aan een bepaalde groepering besteden, maar de rechter heeft door het verbieden van de aangekondigde  ‘Lawaaidemonstratie’ op 4 mei, ingegrepen. Waarvoor hulde! 

 

Plicht

Als je het mij vraagt is vrijheid van meningsuiting een recht die ook verplichtingen met zich mee brengt. Want demonstreren puur om te demonstreren heeft geen enkele zin. Demonstreren om alleen maar op een heel vervelende manier je zin door te drijven (zoals menig moderne beroepsdemonstrant) evenmin. Wanneer zelfs rechters jou een gebiedsverbod opleggen om op die manier de openbare veiligheid te waarborgen, en je vervolgens zegt je daar niet aan te zullen houden, getuigt niet alleen aan een gebrekkige intelligentie, maar ook nog eens aan een groot gebrek aan empathie.

 

Verdraagzaamheid

Wil je de multiculturele samenleving laten slagen, dan vraagt dat de nodige aanpassingen en acceptatie van iedere Nederlander. Ongeacht de kleur, het geslacht en/of de seksuele voorkeur van die Nederlander. Iedere inwoner van Nederland heeft zo zijn eigen tradities en dat is ontzettend mooi. Ramadan, het Suikerfeest, maar ook Sinterklaas en alle andere feesten die hier worden gevierd, het kan in ons land allemaal, min of meer vreedzaam, naast elkaar bestaan. Toch wordt de kloof uit naam van racisme alleen maar groter…

 

Racisme

Durf ik nu te zeggen wat ik denk? Ik neem de gok: het woord racisme betekent steeds minder voor me. En dan heb ik het uiteraard niet over de gruwelijkheden die vroeger gebeurden. Nee, ik heb het dan puur over hoe het woordje racisme tegenwoordig te pas en te onpas gebruikt wordt. Of misbruikt, zo je wil. En dat sommige mensen uit naam van racisme dingen durven te zeggen die even racistisch en kwetsend zijn als waartegen ze aan het protesteren zijn. Om vervolgens doodleuk en met droge ogen te beweren dat een blanke zich niet gediscrimineerd kan voelen. Dat noemen we volgens mij ook wel meten met twee maten.

Het is vandaag 4 mei. We herdenken wie en wat we willen herdenken, omdat we in dit land zelfs díe vrijheid hebben. Laten we die vrijheid morgen, op 5 mei, ook groots vieren. Samen.

 

Bron: College voor de rechten van de mens

Lees ook:

Vrouw op voedseltocht, De verhalen van mijn oma

Column | Zou jij een militair voertuig willen hebben?