Het hebben van een zorgintensief gezin en ouderbegeleiding thuis krijgen kan vaak even slikken zijn. Want toegeven dat je hulp nodig hebt is vaak niet eenvoudig. Toegeven dat je hulp nodig hebt bij het opvoeden van je kind is vaak nog moeilijker. Toch waren wij erg blij met de thuisbegeleiding.
Zorgintensief gezin
Met een huis vol ADHD’ers, waarvan een paar ook de diagnose autisme hebben kan ik wel stellen dat het hier nooit saai is. Nu is dat geen probleem. Het werd wel een probleem toen onze zoon met regelmaat (zo’n beetje dagelijks) zo overprikkeld was dat hij door de overprikkeling de nodige meltdowns kreeg. Al zijn frustratie en boosheid kwam er in één ontploffing uit. Niet leuk voor hem, maar ook niet voor de rest van het gezin…
Ouderbegeleiding
En toen begon de zoektocht. Waar kwamen die meltdowns toch vandaan? Belangrijker nog: hoe konden we hem helpen? Want het resulteerde steeds vaker in een soort worstelpartij… Van medicatie wisselen had wel wat geholpen, vooral tegen de tics, maar de ontploffingen werden niet minder. Als ouders wisten we het niet allemaal niet meer en daarom kregen man en ik ouderbegeleiding. Samen met een psycholoog keken we hoe we onze zoon beter konden helpen.
Maar goed, wat we ook probeerden, het resulteerde er uiteindelijk toch in dat onze zoon thuiszitter werd. Gelukkig zorgde dat al voor een hele verbetering! Omdat onze zoon gedurende de dag veel minder prikkels te verwerken kreeg, verdwenen ook de meltdowns grotendeels. Desondanks kreeg hij naast de Intuniv nu ook een lage dosis Risperidon. Die laatste zorgt voor het verminderen van de prikkelgevoeligheid. Ja, het is heftig…
Ouderbegeleiding thuis
Om ons gezin meer en beter te kunnen ondersteunen vroeg de psychiater ons of we ervoor open stonden om ouderbegeleiding aan huis te krijgen. Nou, dat was voor ons eerlijk gezegd best even een dingetje. Liever niet… We houden niet zo van vreemde mensen over de vloer…
Ondanks onze eerste weerstand besloten we dat een kennismakingsgesprek geen kwaad kon. En wat bleek het een aardige man te zijn! Hij dacht met ons mee binnen onze eigen normen en waarden. Voelde goed waar onze weerstand zat. En wist ook precies wat we nodig hadden.
We merkten dat het ook fijn was om af en toe eens ons verhaal aan iemand te kunnen doen die bovendien precies wist waar we in ons gezin mee te dealen hadden. Want ja, onze naasten bedoelen het vaak wel goed, maar hebben (een enkeling daargelaten) werkelijk geen idee…
Nieuwe zorgverleners
Hoewel we erg blij zijn met onze verhuizing naar het hoge noorden, omdat dat precies bij ons gezin past, zaten we er stiekem toch wel mee dat we nu op zoek moesten naar nieuwe zorgverleners. Dat betekent in de praktijk ook opnieuw op een wachtlijst, ondanks dat we al een geschiedenis en diagnoses hebben… En wie we ervoor terugkrijgen dat weten we nog niet… Hopelijk zijn het net zulke fijne mensen als we achter ons hebben moeten laten.
Vond je dit artikel leuk om te lezen en wil je in de toekomst niks meer missen? Volg me dan ook op Facebook, Twitter, Instagram of Pinterest!
Uitgelichte afbeelding: 123rf.com
what do you think?