Achter de schermen terugblik 2020

Terwijl ik dit schrijf loopt december 2020 ten einde. Het jaar waaraan we ons hele leven zullen blijven refereren als: weet je nog, dat rare jaar? Maar 2020 was voor mij en ons als gezin an sich helemaal niet eens zo slecht. Iets waar ik trouwens heel dankbaar voor ben, want er zijn velen die de coronacrisis heel anders hebben ervaren… Ik blik voor een laatste keer met je terug op 2020.

Het jaar 2020 begon zakelijk gezien erg goed voor mij. Ik had fijne klanten en ik vond in januari drie vaste gastbloggers waar ik erg blij van werd. Ik had samen met mijn bloggers weer een soort van ritme in het bloggen gevonden. Aangezien onze jongste zoon in februari 5 jaar zou worden besloten we om een laatste keer buiten de schoolvakantie om op vakantie te gaan. Dus vertrokken we eind januari naar Kustpark Texel. Onze oudste zoon van 17 jaar bleef thuis. Tijdens onze midweek op Texel hoorden we dat het coronavirus toch wel serieus leek te zijn en gestaag onze kant op kwam. Zo ver bekend was het gelukkig nog ver weg. Ik weet nog dat ik me stiekem toch zorgen maakte om mijn oudste zoon. Wat nou als ineens toch de pleuris uit zou breken? Dan is Texel toch wel ver weg. Hoe dan ook, ik vond het een vreemd gevoel dat ik nog nooit eerder in mijn leven zo ervaren had.

Afijn, februari brak aan en oudste kleuter werd 5 jaar. Hij had gewoon een leuke en normale verjaardag inclusief feestje. Al snel zou het leven er behoorlijk anders uit komen te zien en zouden we kort na mijn verjaardag begin maart in de eerste lockdown gaan. Stiekem ben ik één van die weinige mensen die het rustige ritme die de lockdown met zich meebrengt enorm kan waarderen, veel mensen ervaren het thuiszijn toch een beetje als vervelend. 

Persoonlijk merkte ik dat mijn kinderen het thuis ook erg goed doen. Ik vind het leuk om ze dingen te leren waar ze geïnteresseerd in zijn en baalde eigenlijk dat ik ze ooit ingeschreven heb op de basisschool. Het resulteerde in een aantal blogs: mijn pleidooi voor een versoepeling van de leerplichtwet uit 1969 en Temperamentvol kind en onderwijs.

Mijn gastbloggers kregen met de lockdown ook een hoop op hun bordje. Werken, de zorg voor het gezin, samen met hun partner ervoor zorgen dat alles blijft draaien, zorgdragen voor onderwijs, het zorgde ervoor dat de klad weer in het fijne blogritme kwam. Ze hadden immers wel iets anders aan hun hoofd dan mij uit de brand helpen!

Heb jij nu tijdens de tweede lockdown ook moeite met het vinden van een fijn ritme? Lidy schreef een blog over het maken van een dagschema, inclusief tips. 

Gelukkig vond ik via een van mijn gastbloggers nog een gastblogger die echt mijn steun en toeverlaat werd. Zo schreef ze een aantal DIY-projecten uit, deelde heerlijke recepten en vertelde alles over het starten van een moestuin. Daarnaast schreef ze ook nog voor mijn andere websites, iets waar ik ontzettend blij mee ben. Ik leerde haar in ruil de ins en outs van het bloggen en nu gaat ze in het nieuwe jaar haar eigen blog beginnen. Ik ben heel blij voor haar en wens haar heel veel succes. Gelukkig blijft ze ook nog een aantal blogs voor mij schrijven!

Halverwege het jaar verkochten we ook ons appartement. Nu wachten we nog op goedkeur van de gemeente tot we eindelijk kunnen beginnen met de bouw van ons droomhuis. Ook een project die al jaren loopt. Dankzij de lockdowns duurt de besluitvorming helaas nog langer dan gepland. Hopelijk krijgen we in 2021 eindelijk het verlossende antwoord!

In 2020 vonden er nog een paar belangrijke gebeurtenissen plaats. Ik besloot naar de psycholoog te gaan en het te zien als een cadeautje aan mezelf. Als gevolg daarvan besloot ik om, na jaren van tobben, te breken met mijn ouders. Mijn vader (en ik ga er gemakshalve even vanuit dat dit ook voor mijn moeder geldt) vond het erg vervelend dat ik mijn verhaal online deelde. Volgens hem steekt het verhaal namelijk anders in elkaar, vooral ook omdat hij altijd mijn welzijn voor ogen heeft gehad en hij vond dat ik hem in mijn blog als een boeman afschilderde. Hij had het gevoel dat hij zich niet kon verweren. Aangezien ik in mijn blog mijn kant van het verhaal deelde en het mijn waarheid is blijft het oorspronkelijke verhaal staan zoals het nu is. Inmiddels is daar ook meer begrip voor, vooral ook omdat we het traject bij de therapeut hebben afgerond.

In augustus besloot ik mijn laatste stap te zetten in de transformatie van mijn bedrijf. Dat betekende concreet dat ik stopte met mijn werkzaamheden als Virtueel Assistent. Ook gaf ik mijn bedrijf een nieuwe naam die beter paste bij mijn werkzaamheden. Spannende stappen waarvan ik nu het jaar ten einde loopt kan zeggen dat ze zeer goed hebben uitgepakt en maakt dat ik heel veel zin heb in 2021. Heerlijk voortborduren op wat ik nu heb opgezet.

En toen brak december aan. Een maand die natuurlijk altijd al bol staat van de festiviteiten, maar wij doen er met de verjaardag van man en oudste zoon lekker nog een schepje bovenop. Aangezien mijn man 40 werd en oudste zoon 18 besloten we een weekendje weg te gaan naar Safari Resort Beekse Bergen (review volgt nog). Wat hebben we genoten! Het maken van herinneringen vind ik veel leuker dan op zoek gaan naar het perfecte cadeau wat altijd onvindbaar is.

Nu staat 2021 voor de deur en ik ben reuze benieuwd naar wat dit jaar voor ons in petto heeft. Waar kijk jij het meest naar uit? En hoe was 2020 voor jou?

 

Uitgelichte afbeelding: 123rf.com