Om de diagnose ADHD als volwassene te krijgen vond ik erg bijzonder. Het maakte in ieder geval heel veel bij me los. Ik geef je een inkijkje in mijn wirwar van gevoelens, wat deed de diagnose met me? Hoe ging ik er mee om? En hoe gaat het nu?
Om te beginnen wil ik toch eerst even iets kwijt. Het valt me regelmatig op dat veel mensen een vrij negatieve mening hebben over de diagnose ADHD. Zo lees en hoor ik bijvoorbeeld vaak dat de diagnose te snel en te makkelijk gesteld zou worden. Natuurlijk mag iedereen zijn mening hebben, maar dan is het wel prettig om verstand van zaken te hebben. En laat ik daar nou juist mijn vraagtekens bij hebben. Mocht jij nou ook je mening al klaar hebben, dan hoop ik dat je mijn verhaal desondanks toch open minded kan lezen.
Diagnose ADHD als volwassene
Toen vorig jaar onze jongste zoon de diagnose kreeg, zei ik een beetje gekscherend: “Nou, dat is mijn tweede kind (de oudste komt uit een eerdere relatie, red.) met ADHD, misschien moet ik mezelf ook eens laten testen.” De psychiater vond dat geen gek idee en zo geschiedde. Sinds vorig jaar, ik was toen ‘al’ 38 jaar, heb ik dan ook officieel de diagnose ADHD.
ADHD en medicijnen
Fijn om die duidelijkheid te hebben, maar toen kwam ook gelijk de vraag of ik medicijnen wilde proberen. En hoewel ik één moment twijfelde, want ja, medicijnen, ging ik toch gelijk overstag. Ja, ik wilde zeker wel medicijnen proberen. Zou het effect hebben? Ik schreef daarom al eerder het blog ADHD en medicatie, maar ik zal later nog een blog schrijven over mijn persoonlijke ervaring.
Gemende gevoelens
Ondanks het feit dat het eigenlijk geen verrassing voor me was dat ik de diagnose ADHD kreeg, was het voor mij toch wel een bijzonder moment. Aan de ene kant voelde ik blijdschap, omdat ik eindelijk duidelijk had waarom ik me altijd anders heb gevoeld dan anderen. Aan de andere kant was er ook het confronterende besef dat mijn leven heel anders had kunnen lopen en dat was nou net wat me toch behoorlijk verdriet deed.
Zo denk ik niet met plezier aan mijn basisschooltijd terug, was ik een behoorlijk heftige puber, maakte ik beslissingen die niet altijd even goed voor me waren en brak ik uiteindelijk zelfs met mijn ouders. Een nuance is hierbij wel op zijn plaats, ik heb daarentegen ook veel beslissingen durven nemen die wél goed voor me waren.
Hoe gaat het nu met me?
De diagnose ADHD heeft me veel inzicht gegeven in mezelf. Er zijn momenten dat een situatie mij teveel wordt omdat ik overprikkeld raak en dankzij de diagnose durf ik dat nu ook aan te geven. Dat ik even iets niet trek, maakt me geen slechter mens. Het werkt bij mij nou eenmaal soms anders en dat is oké. En door aan te geven dat het mij teveel wordt, kan mijn man op die momenten inspringen, wat weer prettig is voor alle partijen.
Ook het contact met mijn ouders is weer hersteld. Waar ik vroeger erg heftig kon reageren als iemand iets zei wat me niet beviel of niet aanstond, reageer ik tegenwoordig dankzij de medicatie veel rustiger. Voor mezelf blijft het af en toe wel gek. Hoe heb ik het al die jaren gered zónder medicatie? Nou ja, dat was echt roeien met de riemen die ik had. Watertrappelend. Maar ook daar zal ik in een later blog meer over vertellen.
Heb jij ADHD? Of iemand in je omgeving? Wat vond jij van de diagnose? En heb jij ook baat bij het gebruik van medicatie?
Vond je dit artikel leuk om te lezen en wil je in de toekomst niks missen? Volg me dan ook op social media: Facebook, Twitter of Pinterest.
Lees ook
2 COMMENTS
Nora Overbekking
3 jaar ago
Hi, sinds 3 weken neem ik ook medicatie voor ADHD wat ik sinds 2 maand nu weet. Eerst deed ik 3 maal daags 5mg nu 3 maal daags 10 mg, merk dat ik avonds (tussendoor) mijn rebound heftig ervaar en erg last ervan heb dus ga nu ook avonds ook proberen. Ben zelf nog erg zoekende naar de juiste dosering en vind alles zo spannend, had erge medicatie fobie gelukkig heeft de psygoloog me er van af geholpen. Oja ik ben een 26 jarige vrouw sinds oktober thuis in een burn out en heb geen werk. Ben erg opzoek naar ervaringen en mensen die mij begrijpen.
Hoeveel gebruik jij? En hoevaak, nog tips? Fijne blog!
Gera
3 jaar ago
AUTHORBedankt voor je reactie, fijn dat je wat aan mijn blog hebt gehad. Ik herken je spanning met betrekking tot medicatie, vond het ook erg spannend om van start te gaan. Toch ben ik erg blij dat ik de stap gemaakt heb. De psychiater van mijn zoons heeft mij de medicatie voorgeschreven en opgebouwd. Zij schrijft het liefst langwerkende voor, want dat zorgt voor meer stabiliteit en verkleint de kans dat je een dosis vergeet. Ik weet niet of dat in jouw geval mogelijk is? Hangt er natuurlijk ook vanaf welk medicijn je gebruikt. Ik gebruik 1x daags 90 mg methylfenidaat retard (= vertraagde afgifte). De dosis is ook afhankelijk van je gewicht. Ik moet zeggen dat ik het ook merk wanneer de medicatie uitwerkt/uitgewerkt is, maar ik ervaar niet echt een rebound.
Mijn tips? Wees niet te hard voor jezelf. Je bent wie je bent en ADHD heeft ook positieve kanten, al lijken mensen dat soms te vergeten. Probeer te ontdekken hoe je het in je voordeel zou kunnen gebruiken? En ken je grenzen en wees niet bang om aan te geven dat je grens is bereikt (bijvoorbeeld bij overprikkeling) en kies op zo’n moment voor dat waar jij behoefte aan hebt. Ik weet uit ervaring dat met name het laatste veel makkelijker gezegd is dan gedaan, maar ik probeer dat wel bewust te doen. Succes!