Donderdag 24-2-2022, een gitzwarte dag…

Vandaag, donderdag 24-2-2022 is wat mij betreft een gitzwarte dag… Het is een dag waarvan ik had gehoopt hem in mijn leven niet mee te hoeven maken… 

Ieder jaar op 4 en 5 mei staan we, terecht, stil bij de Tweede Wereldoorlog. Op 4 mei staan we stil bij alle slachtoffers van oorlogsgeweld wereldwijd. En natuurlijk wordt op 5 mei onze vrijheid uitbundig gevierd. Zeker in mijn woonplaats Wageningen, waar de vrede werd getekend in Hotel de Wereld, is het groot feest.

Als klein meisje luisterde ik vaak ademloos naar de verhalen die mijn oma over de oorlogstijd vertelde. Zo ging ze vaak op pad voor voedsel. In de Prinsentuin in Leeuwarden staat dan ook een beeld ter ere van deze vrouwen: Vrouw op voedseltocht.

Hoe dan ook, ik heb me jarenlang niet kunnen voorstellen dat ik ooit een oorlog van dichtbij mee zou moeten maken. Kom op, we weten toch wel beter dan dat? Waarom zou je een oorlog beginnen en nodeloos bloed verspillen van duizenden onschuldige mensen? Maar op deze donderdag, 24-2-2022, is de dreiging van oorlog reëler dan ooit… Na de annexatie van de Krim in 2014 en de erkenning deze week van de afvallige regio’s Donetsk en Loehansk, is Rusland nu dan toch echt Oekraïne binnengevallen. En dat onder het mom van het demilitariseren en denazificeren van Oekraïne… Sirenes gaan af, bombardementen vinden plaats. De eerste slachtoffers zijn een feit. Er heerst chaos op de wegen.

Maar goed, laten we het eens van de andere kant bekijken: zijn de zorgen van Poetin terecht? Hadden we gezien de geschiedenis bij voorbaat al tegen Oekraïne moeten zeggen dat ze niet welkom zijn bij zowel de EU als de NAVO? Misschien, al ben ik er wel stellig van overtuigd dat deze beslissing absoluut niet aan Rusland is. En als Rusland zorgen over deze zaken zou hebben, dan kan daar over gesproken worden in plaats van landje pik gaan spelen en allemaal onschuldig bloed te vergieten.

Vandaag volgt vanuit het westen een stevig pakket aan sancties. Zou het helpen? Ik betwijfel het ten zeerste. Natuurlijk staan ze, goddank, nog niet bij ons op de stoep, maar niemand weet zeker wat het plan is van de Russische president Vladimir Poetin. En stiekem ben ik best wel bezorgd over de hele toestand. Ik moet zeggen dat ik de opmerking van onze premier wel treffend vond: Poetin is totaal paranoia. Het is wat mij betreft de spijker op zijn kop.

Voor nu moeten we het maar afwachten en zien wat er verder gebeuren gaat. Laten we met zijn allen duimen dat Rusland snel bij zinnen komt en zijn zinloze acties staakt…