Zoals je in een vorig blog kon lezen hebben we een thuiszitter. Maar hoe is dat zo gekomen? Waarom zit hij eigenlijk thuis? En bovenal: hoe nu verder?
Thuiszitter
In het blog Orde in de grote chaos…? kon je lezen dat we een thuiszitter hebben. Eerst wil ik even iets kwijt over de term thuiszitter. Ik vind namelijk dat daar een hele negatieve lading aan zit. Kijk, er zullen best situaties zijn waarin het thuiszitten ook heel negatief is voor alle betrokkenen, maar in ons geval is het een zegen. Dat behoeft waarschijnlijk enige uitleg.
Gedragsproblemen
Gedragsproblemen is ook alweer zo’n woord waar ik best wel moeite mee heb. Gedrag komt niet uit de lucht vallen, heeft altijd een oorzaak. Heeft een kind gedragsproblemen dan is het tijd om verder te kijken: waar komt het gedrag vandaan? En ja, er kan soms best wel wat tijd overheen gaan voor je de oorzaak gevonden hebt!
De lockdowns door corona waren voor veel mensen een heel groot probleem. Velen kregen last van mentale problemen door het sociale isolement. Ons gezin daarentegen had nergens last van. Wat een zalige en rustige tijd was dat! Want weg was de overprikkeling en daarmee ook de gedragsproblemen.
Medicatie
Oké, hoewel de overprikkeling een groot deel van het probleem was, was dat natuurlijk niet de enige oorzaak van de gedragsproblemen. De gevoeligheid voor teveel prikkels en daar niet goed mee om kunnen gaan kwam natuurlijk voort uit de ADHD, autisme en hoogbegaafdheid. En dat neem je niet weg… Medicatie is daarom ook een groot deel van de oplossing.
Niet geschikt voor school
Al toen onze zoon klein was zei ik tegen mijn man dat hij niet geschikt was voor school. Ik heb altijd het gevoel gehad dat we onze zoon dan ‘stuk’ zouden maken. Hij is enorm intelligent, leergierig en heel erg graag buiten, in beweging. Vooral dat laatste is een understatement, hij gaat het liefst rennend door het leven.
Bij de peuters ging het nog wel aardig goed, bij de kleuters werd het al moeizamer. Tegen de tijd dat onze zoon in de eerste klas kwam verdween zijn leergierigheid steeds meer. Hij begon zichzelf dom te vinden. Toen ik op een zekere dag tijdens een gesprek met de juf vroeg hoe ze omgingen met de hoogbegaafdheid van onze zoon werd me verteld dat hij in vergelijking met het eerste jaar steeds slechter presteerde. Hoe dan ook, er werd helaas niks mee gedaan. Aangezien het steeds duidelijker werd dat hij op school niet op zijn plek zat heb ik het daar maar bij gelaten.
Samenwerkingsverband
Onze zoon miste door overprikkeling steeds meer lessen. Hij kreeg zelfs een aangepast rooster. Helaas hielp het allemaal niets. Tijd om, samen met school, in gesprek te gaan met het samenwerkingsverband. Na meerdere (goede) gesprekken bleek dat onze zoon op het speciaal onderwijs ook niet genoeg tot zijn recht zou komen. Ik wilde graag thuisonderwijs geven, maar dat is in Nederland een hele uitdaging. Zeker na schoolgang is het nagenoeg onmogelijk. Op dit moment zijn we daarom meerdere opties aan het bekijken…
Want hoewel de school, het samenwerkingsverband, de behandelend psychiater en de leerplichtambtenaar snappen waarom hij thuiszit, verliep het gesprek met de schoolarts minder soepel. Daarom moeten we in principe volgende maand weer in gesprek om een plan te maken voor het komende schooljaar…
Het systeem deugt niet
Past je kind in een hokje en kan het goed meekomen op school? Dan is er vaak niks (of niet al teveel) aan de hand. Kleurt je kind -of het hele gezin- buiten de lijntjes? Dan weet je niet wat je meemaakt… Het systeem dat juist in het voordeel van kinderen zou moeten werken, doet dat namelijk totaal niet. En het is inmiddels ook pijnlijk duidelijk dat het passend onderwijs jammerlijk gefaald heeft. Er zitten meer kinderen op het speciaal onderwijs én er zijn meer thuiszitters dan ooit.
Hoewel iedereen weet dat het systeem niet deugt loop je als ouder die het anders -lees: beter- wil doen tegen behoorlijk wat muren en dichte deuren aan. Hopelijk lukt het ons om uit het systeem te komen. Ik hou je daar natuurlijk van op de hoogte!
Vond je dit artikel leuk om te lezen en wil je in de toekomst niks meer missen? Volg me dan ook op Facebook, Twitter, Instagram of Pinterest!
Lees ook
- “Ik pleit voor een versoepeling van de leerplichtwet uit 1969”
- Waarom ik voorstander ben van flexonderwijs
Uitgelichte afbeelding: Pixabay.com
what do you think?