In Nederland hebben we het onderwijs goed geregeld. Met de leerplicht is elk kind voorzien van het onderwijs dat hij of zij nodig heeft. Daardoor staat Nederland ook hoog op de kaart wat betreft het onderwijs. Het kan immers niet beter!
Schoolplicht
Ja, sorry, het sarcasme druipt van de inleiding af. Want in Nederland kennen we geen leerplicht, maar schoolplicht. Voor veel mensen klinkt dit hartstikke logisch, want veel mensen kunnen prima (doen alsof ze) meekomen. En kun je om wat voor reden toch niet meekomen? Geen probleem, dan gaan we shoppen en op zoek naar een andere school, want er zal passend onderwijs voor je zijn! Volgens mij noemen we dit geen leerplicht, maar schoolplicht.
Leerplichtwet
Voor dit blog dook ik even mijn eigen archief in en zag dat ik al in 2020 het blog schreef “Ik pleit voor een versoepeling van de leerplichtwet uit 1969”. In mijn ogen is deze hopeloos ouderwets. Het belangrijkste punt vind ik dat ouders vaak niet weten dat als ze hun kind eenmaal op een school ingeschreven hebben er geen weg meer terug is.
Laat ik voorop stellen dat veel gemiddelde mensen evenzo gemiddelde kinderen krijgen die perfect in het (onderwijs)systeem passen. Het probleem ontstaat vaak als blijkt dat een kind niet gemiddeld is, en dus niet op school past, om wat voor reden dan ook. En voor veel kinderen is er dan best nog wel passend onderwijs beschikbaar in de vorm van speciaal (basis)onderwijs. Zo ver geen enkel probleem dus.
Nee, dat probleem ontstaat pas als speciaal (basis)onderwijs ook niet passend is voor jouw niet-gemiddelde kind. Want dan krijg je een thuiszitter. En hoe leuk de overheid die leer- of schoolplicht ook bedacht heeft, zodra jouw kind thuis komt te zitten vervalt dat. Volgens mij noemen we dat met een mooi woord ook wel falend beleid. Want inmiddels is het denk ik wel publiek geheim dat passend onderwijs een verkapte bezuinigingsmaatregel was?
Maar vervolgens moet er nog wel geleurd worden met kinderen, want alles moet ten slotte geprobeerd worden. Ook moeten er tot in den treure allerlei gesprekken worden gevoerd, met allerlei instanties. En dat allemaal uit het belang van het kind… ziet iemand al hoe ziek dit is? Maar niet getreurd als je het nog niet ziet, ik kom hier in een ander blog nog uitvoerig op terug.
Thuiszitter vs. thuisonderwijs
Heb je eenmaal een thuiszitter dan ben je als ouder ineens op jezelf aangewezen, of je dat nu leuk vindt of niet. Even een leuk weetje tussendoor. Heb jij enig idee hoeveel thuiszitters er zijn? Tromgeroffel alsjeblieft… ruim 15.000. En het gaat hier vaak om kinderen (en vooral ouders) die wél willen dat hun kind naar school zou gaan. Dit zijn mensen die niet gevraagd hebben om thuisonderwijs te mogen geven. Lees er alles over in het blog van Ida.
En dan loop je dus meteen tegen het volgende aan: thuisonderwijs bestaat in Nederland namelijk niet. Eventuele kosten die je maakt zijn voor eigen rekening. Heb jij trouwens enig idee van de grote heksenjacht die gaande is op mensen die een beroep hebben gedaan op Leerplichtwet 5b: vrijstelling van geregeld schoolbezoek op basis van geloof- of levensovertuiging? In 2020-2021 bedroeg het aantal kinderen dat vrijgesteld was 1.771. En dat zijn de kinderen waarvan de ouders het onderwijs vaak juist erg serieus nemen.
Kortom, dat is nogal een verschil met de groep thuiszitters nietwaar? Sterker nog, veel ouders van die 15.000 thuiszitters zijn op zoek naar manieren om uit het onderwijssysteem te komen. Wat bijna niet gaat. En door de heksenjacht die nu gaande is wordt dat extra bemoeilijkt.
Nawoord
Het is al een tijdje stil op mijn blog. Wat ik schreef was absoluut niet wat ik wilde schrijven. Ik voelde mijzelf gecensureerd, omdat ik dat wát ik wilde vertellen, niet durfde te vertellen. Maar het is mij inmiddels meer dan duidelijk dat veel ouders van thuiszitters om verschillende redenen met de handen in het haar zitten. Mijn verhaal (het verhaal van ons gezin) moet dan ook verteld worden. Er volgen dan ook nog meer blogs over dit specifieke onderwerp.
Heeft de overheid in de gaten wat er gebeurt en speelt? Ik betwijfel het. In plaats van een helpende hand te bieden dreigen veel ouders te maken te krijgen met instanties als Veilig Thuis of zelfs justitie. Waarom kan er niet gekozen voor een menselijke aanpak? Vraag gewoon eens aan de ouders wat zij en hun gezin nodig hebben? Een open en eerlijk gesprek brengt veel meer… Jammer dat we in een tijd leven waarin angst regeert. Angst is altijd al een slechte raadgever gebleken.
Vond je dit artikel leuk om te lezen en wil je in de toekomst niks missen? Volg me dan ook op social media: Facebook, Twitter en Pinterest.
Uitgelichte afbeelding: 123rf.com
1 COMMENT