Het is een enorm cliché, maar het lijkt vaak alsof de tijd vliegt. Waar zijn die babyjaren ineens gebleven? Voor je het weet sta je met tranen in je ogen terwijl je kind voor het eerst naar school, de middelbare school of zelfs op zichzelf gaat wonen. Loslaten is dan ook een van de moeilijkste, maar ook meest onvermijdelijke dingen die je als moeder moet doen. Maar waarom is het zo moeilijk? En hoe ga je ermee om?
Waarom loslaten zo lastig is
Als moeder ben je vanaf dag één de veilige haven voor je kind. Jij weet als geen ander wanneer het honger heeft, geeft troost bij verdriet en bent altijd dichtbij. Die sterke band is prachtig, maar is nou net wat het loslaten zo moeilijk maakt. Het kan soms ook voelen alsof je een stukje controle verliest: wat als je kind verdrietig is en jij er niet bent? Wat als het niet goed gaat op school of in een nieuwe omgeving?
Voor veel moeders gaat dit vaak samen met het hebben van de nodige schuldgevoelens. Stel je jezelf vragen als: doe ik hier wel goed aan? Is mijn kind er echt klaar voor? Weet dat die twijfel volkomen normaal is! Maar loslaten betekent niet hetzelfde als je kind in de steek laten. Het betekent dat je erop vertrouwt dat het zich verder kan ontwikkelen met de liefde en basis die jij hebt gegeven.
De verschillende fases van loslaten
Loslaten is niet iets wat overnacht gebeurt, maar in stappen. Dat begint bij de eerste keer dat je baby doorslaapt in zijn eigen bedje, de eerste schooldag, de eerste keer uit logeren, de eerste keer zelfstandig naar school fietsen… Elke mijlpaal is een moment van trots én een beetje pijn in je moederhart.
Een veelvoorkomende fase waarin moeders loslaten lastig vinden, is de overgang van peuter naar kleuter. Misschien herken je dit wel: je kindje is nog zo klein, maar opeens moet het wennen aan een grotere wereld. Dat kan spannend zijn, zowel voor het kind als voor de moeder. Maar hoe kun je die overgang makkelijker maken?
Extra uitdaging: loslaten van een neurodivergent kind
Voor moeders van neurodivergente kinderen – zoals kinderen met ADHD, autisme of hoogsensitiviteit – kan loslaten een nog grotere uitdaging zijn. Deze kinderen hebben vaak meer structuur, voorspelbaarheid en emotionele begeleiding nodig. De angst dat je kind overweldigd raakt, buitengesloten wordt of niet de juiste ondersteuning krijgt, maakt loslaten extra moeilijk.
Voor neurodivergente kinderen is zelfstandigheid ontwikkelen extra uitdagend, zeker in een onderwijssysteem dat niet altijd aansluit bij hun behoeften. In Nederland geldt schoolplicht in plaats van leerplicht, wat betekent dat sommige kinderen vastlopen en thuis komen te zitten. Dit kan enorm belastend zijn voor zowel ouder als kind. Bespreek met scholen, begeleiders en andere betrokkenen hoe je kind de juiste ondersteuning kan krijgen.
Soms betekent loslaten ook het zoeken naar alternatieve leerwegen die beter aansluiten bij wat je kind nodig heeft, zoals thuisonderwijs. Kleine, geleidelijke stappen en open communicatie kunnen helpen bij de overgang, maar het blijft een proces waarin maatwerk essentieel is.
Hoe je beter kunt loslaten
Vertrouw op de groei van je kind
Kinderen zijn vaak veel veerkrachtiger dan je denkt. Ze wennen vaak sneller dan wij als ouders verwachten. Geef ze de ruimte om te ontdekken en te groeien, maar blijf betrokken op de achtergrond.
Praat met andere moeders
Weet dat je niet de enige moeder bent die worstelt met loslaten. Het kan helpen om er met andere moeders over te praten, en ervaringen en tips te delen. Je zult merken dat herkenning en begrip enorm helpen.
Focus op de positieve kanten
Het is misschien niet iets waar je bij stilstaat, maar elke fase van loslaten betekent ook groei en ontwikkeling. Je kind leert stap voor stap zelfstandiger te worden en doet nieuwe ervaringen op. Dat is juist iets moois!
Geef jezelf de tijd
Dit is in mijn ogen een hele belangrijke: geef jezelf de tijd. Het is normaal om emotioneel te zijn. Je mag verdrietig zijn of even wennen aan de nieuwe situatie. Maar verlies jezelf er niet in en gun jezelf ook de tijd om te zien hoe goed je kind zich aanpast.
Je bent en blijft de veilige haven
Loslaten betekent niet dat je er niet meer bent. Het betekent dat je ruimte geeft voor groei, maar altijd klaarstaat als je kind je nodig heeft. En weet je? Die kleine handjes die je ooit zo stevig vasthielden, komen altijd weer bij je terug voor een knuffel, advies of een luisterend oor. En dat is misschien wel het allermooiste van moederschap.
Herken jij jezelf in deze gevoelens? Hoe ga jij om met loslaten als moeder? Deel je ervaringen in de reacties!
Vond je dit artikel leuk om te lezen en wil je in de toekomst niks meer missen? Volg me dan ook op Facebook, Twitter, Instagram of Pinterest!
Gerelateerd
Uitgelichte afbeelding: Kunlathida Petchuen | Dreamstime.com
what do you think?