Het leek gisteren dat mijn tweede kindje geboren werd, waar zijn al die jaren gebleven? Over iets minder dan een maand wordt hij namelijk alweer 4 jaar, wat betekent dat hij naar school mag. Hoewel hij zeker wel toe lijkt aan meer uitdaging heb ik het er als moeder stiekem toch wel een beetje moeilijk mee. Herkenbaar?
Spanningsboog van een mug
In de eerste week na de kerstvakantie had ik een gesprekje met de peuterjuf. Nu de feestdagen achter de rug zijn zou ze gaan kijken bij welke kleuterjuf zoonlief in de klas komt, zodat we een afspraak kunnen maken om kennis te maken. Peuterjuf twijfelt een beetje of zoon echt al aan de volgende stap toe is, hij heeft namelijk de spanningsboog van een mug. En hoewel dat natuurlijk ook wel bij de leeftijd hoort, denkt juf dat het best wel een uitdaging voor onze zoon wordt om weer de jongste van de klas te zijn.
Lees ook: Bucketlist | De top 5 van mijn kleuter
Temperamentvol
Onze zoon is, voorzichtig gezegd, nogal een temperamentvol exemplaar. Al vanaf de geboorte is hij erg gevoelig en beleeft hij zijn leven enorm intens. Voor slapen heeft hij nauwelijks tijd, hij weet ontzettend goed wat hij wel en ook vooral niet wil en gaat rennend de dag door. Serieus, standje wandelen is hem compleet onbekend. Helaas zorgt zijn temperament regelmatig ook voor veel frustratie. Ik hoop dat dat minder wordt als hij straks op school zit.
Als je het mij vraagt is die korte spanningsboog van zoonlief ook terug te voeren op het temperament. Hij pakt de timmerkoffer, speelt er 2 tellen mee en gaat door naar het volgende. Ook samenspelen is iets waar hij vaker geen zin in heeft dan wel. Ik snap dat wel van hem. Hij weet zelf veel te goed hoe het spel moet gaan, een ander kindje helpt dan vaak niet mee.
Lees ook: Column | Mijn mening over trakteren
Scheiden
Op dit moment zit hij nog samen met zijn jongere zusje in dezelfde klas van de peuterspeelzaal. Ergens vind ik het lastig dat ze uit elkaar gehaald worden. Logisch, maar wel lastig. Vooral omdat dochterlief best wel steun lijkt te hebben aan de aanwezigheid van haar broertje. Niet dat ze gedurende de ochtend veel met elkaar spelen hoor, maar ze beginnen de dag wel naast elkaar. Maar misschien zie ik wel beren op de weg en valt hun scheiding in de praktijk allemaal reuze mee.
Aan de andere kant zal het voor dochterlief ook wel fijn zijn dat ze weer een paar ochtenden met mij alleen is voordat de baby geboren wordt. Dat is wel iets waar ik ook naar uit kan kijken. Goed, laat ik het maar toegeven hè. Zoonlief heeft er enorm veel zin in om 4 jaar te worden en naar een andere klas te gaan, maar ik vind de volgende stap in zijn leventje minstens zo spannend als hij (of vind ik het stiekem nog spannender?). Het grote loslaten is begonnen…
Je kind(eren) loslaten, vind jij dat ook zo lastig?
Lees meer artikelen in de categorie Lifestyle
Afbeelding Kind gaat voor het eerst naar de kleuterschool: nd3000 – Shutterstock
what do you think?