Naar de kindertandarts

Een tijd geleden schreef ik al eens over het slechte gebit van onze oudste dochter. Lange tijd was er niet zoveel bijzonders over te vertellen, tot nu. We zijn doorgestuurd naar de kindertandarts… 

Helaas heeft onze dochter, die over een paar weken alweer vijf jaar wordt, een slecht melkgebit. De oorzaak? Geen idee. Er wordt braaf volgens de regeltjes gepoetst, ze gebruikt geen speen en ook geen duim. Wel heb ik tijdens haar zwangerschap koorts gehad. Of zou ze gewoon het slechte gebit van haar moeder hebben geërfd? Wat de oorzaak ook is, ze zit er maar mooi mee…

 

Tijd rekken

Als onze dochter een jaar of twee is zien we dat haar voortandjes aan de bovenkant slecht worden. We blijven goed poetsen, maar helaas, tijdens een controle vindt de tandarts drie gaatjes. We moeten er toch iets aan doen.

Er volgt een nieuwe afspraak, omdat haar tandjes vrij strak op elkaar staan wordt er door de tandarts wat ruimte gemaakt. Hij hoopt dat we op die manier de tanden nog beter schoon kunnen houden en dat verdere behandeling voorlopig niet nodig is. En eerlijk is eerlijk, dit heeft gelukkig de nodige tijd extra opgeleverd!

 

Nieuwe gaatjes

Helaas zag ik een tijdje geleden dat ze een nieuw gaatje in één van haar kiesjes had. Eenmaal bij de tandarts bleek er nog een gaatje te zijn en nog een dreigend gaatje. Om moedeloos van te worden… Het eerste gaatje is inmiddels gevuld met een ‘grote mensen vulling’. En eigenlijk ging dat hartstikke goed. De volgende afspraak, voor gaatje nummer twee, weigerde madam haar mond open te doen.

Gelukkig hebben wij wel een hele fijne tandarts. Hij zal ook niet onnodig aandringen en haar over haar grenzen heen laten gaan. Om te voorkomen dat ze een echte angst voor de tandarts ontwikkelt besloot hij ons door te sturen naar een speciale kindertandarts.

 

Kindertandarts

Van de kindertandarts kregen we twee vragenlijsten opgestuurd. Eentje met haar personalia enzo, en eentje met een aantal vragen over hoe bang ze in het dagelijks leven is voor bepaalde situaties. Op die manier kunnen ze haar angst beter inschatten.

Na het retour sturen van de ingevulde vragenlijsten werd ik gebeld voor het maken van de afspraken. Ze plannen gelijk zes afspraken van een half uur, iedere week één, ook al verwachten ze deze niet allemaal nodig te hebben. De eerste afspraak hebben we net achter de rug.

Tijdens de eerste afspraak werden de lijsten doorgenomen. Ook kreeg onze dochter even rustig de tijd om om zich heen te kijken. Morgen is de tweede afspraak. Dan mag ze de tandartsstoel bekijken en op alle knopjes drukken. Op deze manier hopen ze dat ze voldoende vertrouwen krijgt en zich uiteindelijk makkelijker laat behandelen. Of deze manier ook voor onze dochter werkt zullen we volgende week ontdekken.

Na de behandelafspraken zal ze nog een paar keer op controle komen zodat ze ook in de toekomst goed behandelbaar blijft.

 

Maar…

Hoewel het allemaal erg leuk klinkt heb ik toch een beetje een reserve. Toevallig had ik het al eens van andere ouders gehoord vandaar dat ik al op de hoogte was, maar het is de bedoeling dat je als ouder de behandelkamer verlaat. En ik vind dat heel eerlijk gezegd wel een dingetje. Ik vond het ook heel gek en alles in mijn lijf schreeuwde ook dat ik mijn kind nooit alleen zou laten bij de tandarts.

Maar goed, omdat ik dankzij minder leuke ervaringen ook niet zo dol ben op de tandarts, gaat haar vader met haar mee en die heeft er een goed gevoel bij. Aangezien hij vrij kritisch is durf ik wel op zijn oordeel te vertrouwen dat ze het echt wel goed aanpakken. Toch voelt het wel een beetje tegenstrijdig omdat je er tijdens de behandeling toch voor haar wil zijn…

Heb jij ervaring met de kindertandarts?

 

Uitgelichte afbeelding: 123rf.com