Column | Opvoeden in een digitaal tijdperk

Mijn mening over de online privacy van mijn kinderen is vrij duidelijk. Er worden gewoon geen herkenbare foto’s van hen op internet geplaatst. Punt. Niet door onszelf en zeker niet door anderen (zo ver ik weet). Maar kan daar ook een keerzijde aan zitten? Het blijkt van wel.

Sharenting

Toen ik in 2016 begon met bloggen was sharenting al hip en happening. Ik kan ook niet zeggen dat dat de laatste jaren minder is geworden. In goed overleg besloten mijn man en ik dat ik onze kinderen niet herkenbaar op mijn blog of social media zou zetten. Sowieso niet full face. Want hoe leuk ik het ook vind dat mijn hoofd online staat, mijn kinderen hebben daar niet om gevraagd. Sterker nog, ze zijn ook nog eens te klein om de eventuele gevolgen ervan te overzien.

Als je dit in aanmerking neemt dan kun je je misschien wel voorstellen dat ik er ook niet van gecharmeerd ben wanneer anderen zomaar foto’s van mijn kinderen online zouden plaatsen. Mijn kinderen mogen door de school best wel ingezet worden als promotiemateriaal, maar niet herkenbaar (met het gezicht dus) in beeld.

 

Lees ook: Column | Kinderen en het nieuws, een moeilijke combinatie?

 

Online privacy van kinderen beschermen

Interessant genoeg ben ik niet de enige die er zo over denkt. Eind vorig jaar oordeelde een rechter dat een vloggende/bloggende moeder de online privacy van haar kinderen moest waarborgen, met alle gevolgen van dien. Weliswaar betrof dit een rechtszaak waarin de ouders in een vechtscheiding terecht waren gekomen, maar toch, ik kon me ergens wel in de uitspraak van de rechter vinden. Je wil als ouders zijnde toch niet je kinderen in gevaar brengen, ook al is (lijkt) die kans misschien miniem.

 

Lees ook: Opvoeden | Moet jouw kind meehelpen in het huishouden?

 

Digitaal tijdperk

Maar is het wel zo simpel als het lijkt anno 2019? Want veel mensen lijken hun identiteit te ontlenen aan hun digitale aanwezigheid. Dat bleek wel toen ik een poosje geleden een artikel las over een puber die het haar ouders kwalijk nam dat ze niet op de foto mocht met schooluitjes. Haar hele klas stond op een foto, behalve zij. Het voelde voor haar alsof ze geen deel had genomen aan het uitje. Alsof ze was weggemoffeld.

Tja, als ik heel eerlijk ben had ik het eigenlijk nog nooit uit het standpunt van een kind bekeken. Een kind wat opgroeit in een digitaal tijdperk. Hoe ga je daar, als ouder uit de vorige eeuw, goed mee om? Een gulden middenweg vinden is in dit geval ook niet zo eenvoudig.

 

Lees ook: Column | Geslachtsdelen, piemel en vagina

 

Veiligheid eerst

Verandert de wetenschap dat sommige kinderen zich weggemoffeld voelen iets aan mijn/onze overtuigingen? Nee, eerlijk gezegd niet. Ik zal mijn kinderen onherkenbaar online blijven plaatsen. Wel ben ik iets soepeler geworden tegenover schoolse activiteiten, al wil ik ook dan liever niet mijn kinderen vol in beeld. Uitzonderingen daargelaten uiteraard.

Hoe dan ook, ik merk dat ik het beschermen van de online privacy van mijn kinderen een lastig vraagstuk blijf vinden. Voor mij staat digitale veiligheid voorop, maakt het zogezegd deel uit van de digitale opvoeding. 

Hoe ver ga jij in het beschermen van de online privacy van je kind?

 

Afbeelding Zus en broer op de bank met mobiele apparaten: Prostock-studio – Shutterstock