Orde in de grote chaos…?

Hoe pak je een persoonlijk blog weer op na een lange stilte? Waar begin je met het scheppen van orde in de grote chaos? Hoe vertel je dat het bij jou thuis verre van perfect is, in een wereld waar iedereen een mening heeft en het altijd beter lijkt te weten? Ik heb werkelijk geen idee, maar ik ga het met dit blog toch proberen.

De afgelopen jaren werden we behoorlijk geleefd door persoonlijke omstandigheden. Er kwamen familieomstandigheden voorbij, een depressie, diagnoses werden gesteld: ADHD, later aangevuld met autisme en hoogbegaafdheid en een verhuizing die op het laatste moment niet doorging. Of dat nog niet genoeg was zorgden gedragsproblemen op school ervoor dat we nu officieel een thuiszitter hebben.

Al die chaos in ons leven zorgde ervoor dat ik in een soort overlevingsmodus terecht kwam. Ik zette mijn werkzaamheden op een heel laag pitje en besloot me te richten op mezelf. Het langzaam voetje voor voetje door blijven gaan en proberen rustig adem te blijven halen. Wat moest ik anders?

Op een zeker moment voelde ik me een schim van mezelf. Rende met oogkleppen op het schoolplein op, schichtig om me heen kijkend en wensend dat niemand me aan zou spreken. Met mij ging het dus op een gegeven moment ook niet meer zoals het moest. Ik wist niet zo goed meer hoe ik me voelde, wat ik nodig had, laat staan dat ik mezelf nog op een logische manier kon horen denken.

In december besloot ik even helemaal te stoppen met werken en me te richten op de drukte en gezelligheid die de feestmaand altijd met zich meeneemt. Maar al die gezelligheid beklemde me enorm en ik barstte een aantal keren in tranen uit, riep de boel de boel te willen laten en weg te gaan uit Nederland. Waarheen? Dat maakte me niet uit, als het maar ver weg was. Ver weg van alle regels en verplichtingen. En ja, ik zie het zelf ook wel, dat was vluchtgedrag. Weggaan zou geen echte oplossing betekenen.

Toen januari aanbrak en de scholen weer begonnen kwam de rust weer een beetje terug. Het nieuwe ritme met onze thuiszitter en peuter begon langzaam maar zeker een beetje te wennen. Ik pakte mijn werk weer op, koos hierbij bewust voor Leesboekenenmeer omdat ik altijd graag en veel lees. Twee vliegen in één klap, beter wordt het niet, toch?

Maar mijn persoonlijke blog GeraRaakt.nl was lang een ander verhaal… ik had geen idee wat ik daar mee moest. Wat wilde ik er in vredesnaam mee bereiken? Tot het ineens tot me doordrong: ik wil er helemaal niets mee bereiken! Ik wil alleen af en toe mijn gedachten van me afschrijven, orde brengen in de grote chaos als ik mezelf kan horen denken.

Is het niet herkenbaar voor je? Wat fijn, hopelijk blijft dat zo! Is het wel herkenbaar? Dan hoop ik dat de wetenschap dat je niet de enige bent die af en toe een grote chaos ervaart helpend voor je is.

Uitgelichte afbeelding: 123rf.com