Vandaag kreeg ik een artikel van mijn ouders. Het kwam uit de Trouw en ging over ouderschap. Meestal als mijn ouders over het ouderschap beginnen krijg ik spontaan jeuk. Jeuk én vlekken, ik heb namelijk het liefst dat niemand, ik herhaal: niemand, zich met de opvoeding van onze kinderen bemoeit. Laat ons maar lekker onze gang gaan, het komt allemaal best wel goed. Toen ik dit aan mijn vader ventileerde zei hij dat dat goed uitkwam, daar ging het artikel namelijk over. Ik kan je vertellen dat mijn interesse direct gewekt was!
De titel van het interview met Jan Macvarish was gelijk al pakkend “Breinexperts vergallen het ouderschap”. Oftewel: de neurowetenschap wordt overgewaardeerd. Professionals hebben één van de bevindingen uit de neurowetenschap overgenomen, namelijk: dat de ervaringen in de eerste jaren of zelfs de eerste uren van ons leven bepalend zijn voor ons leven als volwassene. Op deze manier is het beeld ontstaan dat wat ouders doen of laten een blijvende, onuitwisbare invloed heeft.
Deskundige adviezen
Ouders van tegenwoordig worden helemaal volgestopt met deskundige adviezen. Worden de adviezen niet opgevolgd dan beschadigen we mogelijk het jonge brein van onze kinderen. Jan Macvarish pleit voor meer vertrouwen in vaders en moeders. Veel van de gegeven adviezen zijn namelijk open deuren. De adviezen om tegen je kind te praten en het voor te lezen zijn hier mooie voorbeelden van. Vroeger werden kinderen niet voorgelezen, die generatie is toch niet opgegroeid tot een stelletje onhandelbare volwassenen?
Frisse wind
Wat ben ik blij met deze frisse wind in opvoedland! Ik heb ontzettend last gehad van de waardeloze start die ik met mijn oudste heb gehad. Hij moest gelijk de couveuse in, er was geen tijd om even rustig bij te komen van de bevalling. Daarna duurde het nog bijna een dag voor ik hem weer zag. Natuurlijk, ik snap ook wel dat het een groot voordeel is om lekker rustig bij te komen met je kind op de buik, ik heb dat inmiddels ook twee keer mogen ervaren. Maar het is goed, nee belangrijk zelfs, om te weten dat het niet onoverkomelijk is als het anders loopt dan het ideale plaatje wat je in je hoofd hebt. Wat voor zin heeft het om moeders waarbij het anders loopt zoveel schuldgevoel te bezorgen?
Respecteren van het gezin
Ieder gezin doet het anders. En dat is goed. Dat iets anders is, betekent namelijk niet gelijk dat het slechter is. Opvoeden is geen wet van Meden en Perzen, waarom moeten er dan wel zogenaamde regeltjes opgesteld worden over hoe je je kind het beste op kunt voeden. Alsof je kind anders automatisch voor galg en rad opgroeit!
Wanneer je voor het eerst moeder wordt ben je het meest kwetsbaar en beïnvloedbaar. Je bent onzeker en ook dat is begrijpelijk. Mocht je het nog aandurven om een tweede kindje te krijgen, dan kom je er al snel achter hoeveel onzin er gezegd is toen je voor het eerst moeder werd. En dat je er nog naar luisterde ook…
Nu ik drie kinderen heb kan ik loslaten, accepteren en vertrouwen op mijn intuïtie. Adviezen, ook de goedbedoelde, hoor ik aan en wanneer het niet bij ons past leg ik het net zo makkelijk naast me neer. Ons gezin, onze dynamiek, ons geluk.
Lees ook
Afbeelding Gelukkige familie in het park tijdens zonsondergang: altanaka – Shutterstock
what do you think?