Als gediplomeerd Verzorgende IG bekroop mij vorige maand even het gevoel dat ik graag weer wat met mijn diploma wilde gaan doen. Wil ik terug in de zorg als ZZP’er of toch (nog) maar niet? Openstaande vacatures in de zorg zijn er sowieso meer dan genoeg, ook hier in het hoge noorden. Maar in loondienst wil ik absoluut niet! Daarom denk ik dat ik toch nog even wacht…
Werken in de zorg
Werk in de zorg doe je vaak met liefde. En dat moet ook wel, want je investeert ontzettend veel. Zoveel dat de balans tussen werk en privé nauwelijks bestaat. In de zorg werk je vaak met een ‘klein’ contract van zo’n 26 uur. En nu denk je misschien dat dat heel tof is, want dan ben je met drie of vier dagen werken in de week wel klaar. Helaas, dat denk je fout!
De diensten in de zorg bedragen vier tot acht uur. Met 26 uur krijg je vaak de kortere diensten. Bovendien zijn er in de praktijk ook altijd de nodige studiedagen of de werkoverleggen. Denk je een keer een dag echt vrij te zijn dan word je steevast gebeld of je toch niet een paar uurtjes kunt komen werken. Een dienst weigeren wordt vaak niet op prijs gesteld, want dat betekent dat je collega (die net zoveel werkt als jij en ook uitkijkt naar een dagje rust) op mag komen draven. Dat maakt het werk, in ieder geval voor persoonlijk, mentaal ook erg intensief. Zeker als je een zorgintensief gezin hebt.
Flexer in de zorg
Vraag je een werknemer in de zorg naar zijn of haar grootste ergernis, dan acht ik de kans groot dat je ‘het rooster’ als antwoord krijgt. Het meeste werkplezier in de zorg had ik in ieder geval toen ik als ‘flexer’ werkte. Ik had een nul-uren contract, maar in de praktijk werkte ik net zoveel als met mijn vaste contract. Eén keer in de maand kreeg ik een lijst met openstaande diensten van het flexbureau en kon ik zelf mijn diensten uitkiezen. Het grote verschil was dat ik werkte op de momenten dat het mijzelf uitkwam. En ja, dat was ook in de avonden en weekenden. Bovendien had ik niet de verplichting om voor ieder werkoverleg terug te komen. Ook mijn bijscholing ging gewoon door.
Na mijn bevalling in 2015 ben ik niet meer teruggekeerd in de zorg. Ik zou simpelweg niet weten hoe ik dat zou moeten doen. De opvang is nauwelijks te regelen, en met ziekte van je kind zit je al snel met je handen in het haar. En dat is jouw probleem, niet die van je werkgever (deze heb ik in het verleden een keer letterlijk teruggekregen van mijn teamleider). Nee, voor mij geen vast contract meer!
ZZP’er in de zorg
Vorige maand dacht ik ineens bij mezelf: ik zou toch graag weer wat in de zorg willen doen. Ik ben immers al ZZP’er, in principe zou ik het zo kunnen regelen dat ik de zorg er naast kan doen. Gezien de tekorten in de zorg lijkt me dat een fantastische deal voor iedereen. Maar ik had het nog niet bedacht of de wet VBAR kwam ter sprake… Velen vinden de ZZP’ers in de zorg een grote ergernis. Hup, iedereen terug in het gareel, een vast contract is de norm! Want volgens de minister ben je in de zorg gewoon schijnzelfstandige. Bah, dwang en drang zum kotzen als je het mij vraagt. Ben je nog niet bekend met de wet VBAR? Kijk dan even hier.
Naast de dwang en drang is het ook het stomste wat ze kunnen verzinnen… Alsof alle ZZP’ers dan toch maar dat vaste contract nemen. Nee, natuurlijk niet! En dan komt de continuïteit van zorg in gevaar. Geen personeel is namelijk geen zorg. Niks meer, niks minder. Zelfs zorgorganisaties zijn bezorgd en geven aan deze wet niet te willen.
De nadelen van een ZZP’er
Er zijn een paar argumenten waarom ZZP’ers in de zorg een nadeel zouden zijn. Eén daarvan is dat ZZP’ers alleen maar dagdiensten van maandag tot vrijdag zouden werken. Ik vraag me af wie dit argument verzonnen heeft? Volgens mij niet iemand die ervaring met dit vakgebied heeft. Ik heb namelijk een hele andere praktijkervaring. Velen werken juist liever ’s avonds en ’s nachts, net zo goed als er zullen zijn die liever dagdiensten draaien. En weekenden of feestdagen zijn vaak ook wel leuk om te werken. Met het verschil dat je als ZZP’er zelf kunt kiezen welke feestdagen je werkt.
Een ander veel gehoord (en helaas onnodig populair) argument is dat een ZZP’er veel duurder is dan een vaste zorgmedewerker. Maar ook dat is je reinste flauwekul. Sterker nog, soms zijn ze zelfs goedkoper! Nu kan ik daar helemaal over uitweiden, maar dat heeft iemand anders al voor mij gedaan. Ik verwijs je daarom graag naar dit artikel.
En nu?
Tja, ik moet zeggen dat ik nu even niet zo goed weet hoe het verder moet. Ik zou graag alles in werking willen zetten om ook een paar uur in de week als ZZP’er in de zorg te gaan werken, maar ik wacht toch maar even tot er meer duidelijkheid is… En intussen hoop ik maar dat die wet VBAR er niet komt…
Vond je dit artikel leuk om te lezen en wil je in de toekomst niks meer missen? Volg me dan ook op Facebook, Twitter, Instagram of Pinterest!
Gerelateerd
Uitgelichte afbeelding: Pixabay.com
what do you think?