Column | Weg met al die labeltjes!

Autoritaire opvoeding, Natuurlijk Ouderschap, Onvoorwaardelijk Ouderschap en zo zijn er nog veel meer opvoedstijlen. Bijvoorbeeld de genderneutrale opvoeding. Ik ben klaar met al die hokjes en zeg: “Weg met al die labeltjes!”

 

‘Zo’n’ moeder

Een paar weken geleden kreeg ik een e-mail van een journaliste. Ze was van plan om een stuk te gaan schrijven over genderneutraal opvoeden en vroeg of ik ook ‘zo’n’ moeder was. Die aanhalingstekens heb ik er uiteraard ter plekke zelf bij verzonnen, maar ik vond de toon al direct niet zo prettig. Een beetje bevooroordeeld. Ik antwoordde haar dat ik mijn kinderen opvoed zoals ik denk dat het goed is en niet speciaal volgens een speciale stijl. En dat ik me daarom afvroeg of ik wel ‘zo’n’ moeder was als waar ze voor haar interview naar op zoek was. De toon was duidelijk gezet en het zal je dan ook niks verbazen dat het interview niks geworden is.

 

Weg met al die labeltjes

Van de week vroeg Merel mij of ik een stukje wilde schrijven voor haar uitgebreide artikel over genderneutraal opvoeden. In dat stukje moest ik uitleggen waarom ik voorstander ben van genderneutraal opvoeden. Maar ik ben helemaal geen ‘die-hard’ genderneutrale opvoeder. Mijn kinderen hebben een ‘normale’ naam die weinig twijfel laat over het geslacht. Ik spreek ze ook gewoon aan met hem/haar en hij/zij. Ik vind het wél verschrikkelijk belangrijk dat ze zelf keuzes kunnen maken en kansen kunnen krijgen die compleet losstaan van hun geslacht. Daarom zeg ik nu op mijn beurt: weg met al die labeltjes!

 

Persoonlijke opvoedstijl

Wij voeden onze kinderen namelijk op zoals wij dat willen. Ik mix zelf alle opvoedstijlen die er bestaan door elkaar, omdat iedere situatie nu eenmaal een andere aanpak vereist. We slapen samen omdat dat voor ons goed voelt. Maar als de kids de boel dreigen te slopen dan gaat de Natuurlijk Ouderschap-opvoeding toch echt wel even de koelkast in. Ik kan enorm autoritair zijn, maar dat heeft absoluut niet mijn voorkeur.

 

Bevrijdend

Misschien is dat wel wat mij zo aantrekt in de genderneutrale opvoeding. Want hoe lekker is het als je eens niet in hokjes hoeft te denken, maar gewoon spelenderwijs zelf je mening vormt over wie je bent en wilt zijn. Dat je niet gelijk opgelegd krijgt hoe jij je hoort te gedragen, alleen omdat jouw geslacht dat zogenaamd bepaald. Aan de andere kant maakt het wel een krampachtige indruk als je hij/zij koste wat kost vermijdt. En het genderneutraal aanspreken door overheidsinstanties en het gebruik maken van genderneutrale toiletten, dat hoeft voor mij dan weer niet zo. Dan wordt het allemaal zo’n gedwongen toestand, wat nou dus juist net niet de bedoeling is.

 

Documentaire BBC

Afgelopen zomer wilde mijn zoontje graag het jurkje van zijn zusje passen. Het was haar te groot, dus dat kon prima. Ook al vind ik dat dat moet kunnen, het voelde heel gek toen ik naar hem keek. En daar schrok ik toch wel een beetje van. Zo geïndoctrineerd zijn wij volwassenen dus. Want waarom zou een jongetje niet net zo goed een jurkje kunnen dragen als een meisje? Denk je dat ik overdrijf? Dat het wel meevalt allemaal? Kijk dan vooral even naar dit filmpje van de BBC.

Nou vooruit, dan haal ik aan het einde van mijn relaas toch ook de Hema nog maar even aan. Daar wilde ik eigenlijk niks meer over zeggen, maar het past immers prima in dit artikel. Want ik snap namelijk niet waarom half Nederland op zijn kop staat wanneer een winkelketen als de Hema zegt kleding te willen gaan verkopen die geschikt is voor iedereen. Jongen of meisje. Ik zei je net al dat winkelen niet mijn hobby is. Ik heb regelmatig kleding in mijn handen gehad waarvan ik niet wist of het voor een jongen of een meisje was. Stom toch? Dat zou gewoon niet uit moeten maken. Nu is het gelijk voor iedereen duidelijk. Mensen draag toch gewoon wat je wilt dragen. Echt, daar wordt je een gelukkiger mens van. Dat is waar het leven uiteindelijk om draait.

Het is nu volkomen duidelijk toch? Ik zeg: “Weg met al die labeltjes!”